Janneke van der Putten

De langdurige wandelingen, tochten en luisterstudies die Janneke Van der Putten (Amsterdam, 1985) uitvoert vormen een belangrijk vertrekpunt. Hierbij zet ze haar stemgeluid in als instrument om een bepaalde situatie of ruimte te duiden of af te tasten, en daarmee de vaak verborgen kenmerken van een omgeving ervaarbaar te maken. Het ritme van de natuur en de transities van dag en nacht zijn daarin leidend.

Psychogeografie
De tentoonstelling opende op de dag van de nieuwe maan en sloot op de dag van de volle maan. Van der Putten beoefent als het ware een vorm van psychogeografie. Ze brengt relaties tot stand tussen zichzelf en een externe realiteit, zoals een kerkhof in Rotterdam, het eiland Vassivière, de stedelijke omgeving van Lima of de woestijnkust van Peru, en in directe verhouding tot bijvoorbeeld vogelgeluiden, geweerschoten en echo’s.

kunstenaars

Janneke van der Putten