De intentie voor deze bijeenkomst is dat we in samenzijn oefenen om onze gebroken harten lief te hebben en onze weerbaarheid te eren. Het is een ruimte waar tranen ontvangen worden met innemende handen, waar het gejammer bemoedigd wordt door andere rillende stemmen, en waar we ons kunnen lamenteren om ons leed met behulp van de nabijheid van verwante lichamen zodat we niet in stilte of in eenzaamheid lijden.
We zullen beginnen met het opstellen van een altaar door onze rouwverhalen. Raoni zal aan de hand van bepaalde opwarmingsoefeningen, technieken van kreunen en wenen inleiden. Daarna zullen we ons begeven in een collectieve kreun en ween-sessie. We zullen het proces beëindigen met een aardingsoefening. Aan het einde van de sessie zullen we met thee en versnaperingen reflecteren op hoe de ervaring van het kreunen, collectief en individueel, is verlopen.
Raoni biedt deze oefening aan omdat hij gelooft dat de verbondenheid en een fysieke relatie tot onze eigen stemmen, en die van anderen, uiterst essentieel is voor het creëren van een queer en bezielende wereld. In zijn ervaring brengt het brede spectrum van het kreunen onze emoties, verbeeldingsrijke geest, zintuiglijkheid en gevoel van solidariteit tot leven en in beweging. Deze bijeenkomst vergt geen ervaring van de deelnemers met betrekking tot stem- en lichamelijkheidsoefeningen. Alles wat in jou gehoord wil worden en verbonden wil zijn, is welkom.
Voor het rouwaltaar nodigt Raoni je uit om een foto/tekening/naam van iemand of iets dat je ter ere wilt stellen, mee te nemen. Daarnaast kun je ook iets lekkers meebrengen voor die/datgene.
Over Raoni Muzho Saleh
Raoni Muzho Saleh (1991 NL / AFG) is een choreograaf / performer gevestigd in Amsterdam. Hij studeerde in 2015 af aan de Universiteit van Amsterdam – bachelor in Literary and Cultural Analysis. In 2019 studeerde hij af aan SNDO – bachelor in choreografie.
Geboren in Afghanistan en opgegroeid in Pakistan, wordt zijn denken en werk gevormd door vluchtigheid als radicale beweging. Door zijn gender transitie heeft hij een bewegingspraktijk ontwikkeld waarin hij ‘anders’ wordt, wat betekent dat hij een lichaam en geest wordt die voor zichzelf onbekend zijn. Zijn recente werken zijn materialisaties van de verleiding van de ‘backspace’: een concept, een relationaliteit en een ruimtelijkheid die transformationele veelheid uitlokt en streeft naar een gevoel bevrijd te zijn van diepgewortelde algoritmische onderdrukkingen van het binaire denken. In zijn werken benadert hij de stem en de materialiteit, zoals textiel, stoffen en deeg, nauw verweven met het menselijk lichaam, met als doel een vaststaand gevoel van subjectiviteit te doorbreken.