Carly Rose Bedford | Utopian Redux

Natuurlijke fenomenen kunnen op diverse manieren worden geïnterpreteerd. Maar de natuur en het ‘natuurlijke’ zijn ook verwikkeld geraakt in een narratief over wat ‘normaal’ zou zijn. Volgens dat narratief zijn sommige lichamen en bepaald gedrag ‘natuurlijk’, terwijl andere het stempel ‘onnatuurlijk’ opgeplakt krijgen.

In werkelijkheid stroken veel narratieven waarin we geloven niet noodzakelijk met wat zich daadwerkelijk in de natuur voordoet. Vanuit die observatie kunnen we ons dus ook afvragen wat nu eigenlijk ‘natuur’ of ‘natuurlijk’ is? Wie heeft deze termen geclaimd, en wiens belang wordt ermee gediend? Dat zijn de vragen die Bedford wil stellen.

Als we herkennen waarom het maatschappelijke verhaal over wat natuurlijk is niet werkt, kunnen we er dan ook mee breken? Bedford ontwierp Utopian Redux als een ruimte waar we een nieuw begrip van natuur kunnen ervaren, en waar mensen met verschillende lichamen plezier, heling en rust kunnen vinden.

Over de kunstenaar
De artistieke praktijk van Carly Rose Bedford (Australië/Nederland) omvat performance, sculptuur, onderzoek en curating. Centraal in haar werk staat de lichamelijke ervaring van de kijker, die ze intensiveert door bepaalde materialen andere connotaties te geven dan we gewend zijn. Een materiaal als cement kan hier opeens zacht voelen. Zo wil Bedford gestalte geven aan een queer-thematiek, en de kaders onderzoeken die van invloed zijn op de manier waarop we naar verschillende lichamen kijken, zonder letterlijk specifieke lichamen te hoeven representeren.

Bedford studeerde aan het Victorian Collage of the Arts in Melbourne en Sandberg Institute in Amsterdam (2015-17).  Recent realiseerde Bedford een performance voor het ‘Do Disturb’ festival, Palais de Tokyo, Parijs (2017); een meerstemmig podium ‘Queer Is Not a Manifesto’ in samenwerking met Aynouk Tan, Stedelijk Museum, Amsterdam (2019); en ‘She Put a Metal Rod in and Twists It’, geschreven samen met Gabriel Maher voor MAD/The Sandberg Series, Sternberg Press (2019). In 2020 volgt een residency bij Deltaworkers, New Orleans, via het Mondriaan Fonds.

Over de MK Award
Kunstenaars initieerden in 2012 de MK Award als eerbetoon aan de creatieve erfenis van galeriehouders Emmo Grofsmid (1951-2011) en Karmin Kartowikromo (1948-2011) van de voormalige MK Galerie in Rotterdam en Berlin. Net als hen, waardeert de MK Award niet alleen het werk en de artistieke positie van kunstenaars, maar ook de rol die zij hebben voor de artistieke gemeenschap en samenleving om hen heen. De prijs bestaat uit een bedrag van € 5.000 en een tentoonstelling.

Vorige winnaars van de MK Award waren Melanie Bonajo (2013), Gil & Moti (2015) en Peter Fengler (2017). Voor deze laatste editie van de MK Award, werd hen gevraagd een kunstenaar te nomineren die zij vandaag inspirerend en relevant vinden. De andere genomineerden waren Quincy Gario en ieke Trinks. Carly Rose Bedford werd genomineerd door Melany Bonajo, en als winnaar gekozen door een jury die bestond uit kunstenaar Karin Arink, Kunsthal curator Charlotte Martens en verzamelaar Jeroen Princen, onder voorzitterschap van curator/adviseur Alex de Vries. Zij prezen Bedfords veelzijdige artistieke praktijk en inzet voor inclusie.