Woody van Amen, Hidde van Schie

Voorbij ironie en cynisme scheppen de twee kunstenaars ruimte voor emoties en sentiment, als een zelfreflectief streven of verlangen naar iets dat de banale werkelijkheid ontstijgt.

In bijna vijftig jaar bracht Woody van Amen (Eindhoven, 1936) een opzienbarend en veelzijdig oeuvre voort met onder meer schilderkunst, sculptuur, installaties en film. Midden jaren zestig brak Van Amen door als voorman van een grote internationale kunststroming in Nederland op de tentoonstelling ’Nieuwe Realisten’ in het Haags Gemeentemuseum. Net terug uit New York en werkend in een stijl waarin hij aansprekende iconen uit de consumptiemaatschappij en populaire beeldcultuur samenbracht, werd hij in één klap de vertegenwoordiger van de Nederlandse Pop-Art. Vanaf de jaren zeventig reist hij uitgebreid in Azië en Indonesië. De manier waarop hij sinds die tijd zijn interesse in de ’low culture’ – van reclame tot film tot stripverhalen – samenbrengt met noties omtrent identiteit en spiritualiteit, is baanbrekend.

Hidde van Schie (Rotterdam, 1978) maakt muziek, schrijft teksten, maakt collages en installaties, en is vooral bekend als schilder. Daarnaast is hij een veelzijdig muzikant; op zijn album ‘The Mirror & The Razorblade / Dusty Diamond Eyes’ zingt hij en speelt hij ook gitaar en orgel. In het werk van Van Schie komt geen verschil tussen ’ hoge’ en ’lage’ kunst naar voren: allebei doen ertoe, ’als het je maar raakt’, zoals hij zegt. Zijn composities van jungles en vogels zijn soepel geschilderd, virtuoos opgezet, vaak refererend aan beroemde motieven in de kunst. In zijn sculpturen en collages assembleert hij allerlei soorten materialen; of het nu tijdschriftfoto’s zijn, teksten of delen van muziekinstrumenten: een drumstel, speakers en gitaren.

Bij de tentoonstelling verscheen een publicatie met teksten van Noor Mertens, stadsconservator van Museum Boijmans van Beuningen en uitgegeven door Nai010.

kunstenaars

Woody van Amen, Hidde van Schie