Kunstenaar Sjoerd Westbroek presenteert een drietal korte documentaires waarin verzamelingen op verschillende niveaus functioneren: als kunstwerk, als archief en als geheim. In Marcel Broodthaers: Musée d’art du XVIIe siècle (1969) van Jef Cornelis zien we het museum dat Broodthaers in zijn woning inrichtte. Het is een museum zonder kunstwerken, maar het museum als instituut is een kunstwerk. Alain Resnais’ Les statues meurent aussi (1953) vertelt hoe Afrikaanse sculpturen hun betekenis verliezen zodra ze buiten de context van een cultus of ritueel in een Europees museum worden getoond. In de korte film Une collection particulière (1973) van Walerian Borowczyk toont de regisseur zijn collectie erotische afbeeldingen en objecten, de camera speelt mee in een spel van verbergen en onthullen.