Mourning School presents: 'Could I wear your loss on my sleeve?' (Live event)

Deze workshop en bijeenkomst vertrekt vanuit de traditie van herdenkingszakdoeken, een geschenk dat wordt aangeboden als condoleance voor het verlies van een geliefde, bedoeld om in een zak te dragen en zo de herinnering aan deze geliefde dichtbij te houden. Deelnemers worden uitgenodigd om mee te doen aan een oefening in collectief borduurwerk, als een manier om praktijken van herinnering en de (on)zichtbaarheid van verlies te begrijpen en voelen. De zakdoek die we samen maken zal te zwaar zijn om alleen te dragen, te groot om te verbergen in een broekzak, een zakdoek die het ongemakkelijke, absurde, mooie en onzinnige vasthoudt, als een gebaar van collectieve, queer rouw.

Textiel is van oudsher een materiaal waarmee rouw tastbaar en zichtbaar gemaakt wordt – verschillende tradities van rouwkleding, conflicttextiel, en de AIDS-quilts (gedenkdoeken) zijn daar slechts enkele voorbeelden van. Herdenkingszakdoeken vinden hun oorsprong in de traditie van de Victoriaanse rouwkleding, maar zijn bedoeld om privé bij je te dragen om toeschouwers niet ongemakkelijke te maken en te confronteren met je gevoel van verdriet.

We kunnen deze verschuiving van openbaar naar privé terugvoeren op de manier waarop rouw is geïndividualiseerd, gestigmatiseerd en gepathologiseerd in de context van het Noord-Europese neoliberalisme. Een gemiddelde baan biedt 2 tot 3 dagen betaald verlof om te rouwen om een dierbare, met strikte definities van “dierbaar”, en het publiekelijk uiten van je verdriet is voorbehouden aan vastgelegde momenten zoals een avondwake, herdenkingsdiensten en begrafenissen. Rouwrituelen lijken vaak meer te dienen als een manier om er mee af te rekenen, op te lossen, te herstellen en te archiveren, dan als een open ruimte die gevuld kan worden met alle mogelijkheden en complexiteiten die rouw biedt. Deze workshop nodigt je uit om je verlies op je mouw te dragen en anderen te vragen om die mouw met je te dragen als het te zwaar of ongemakkelijk wordt om het alleen te doen.

Voorafgaand aan de workshop vragen we de deelnemers na te denken over wat/wie ze zouden willen herdenken. Dit kunnen één of vele dingen zijn, mensen, plaatsen, geuren, geluiden, dieren, gedachten, teksten, etc. Als je wilt, ben je vrij om wat dingen mee te nemen die deze herinnering vertegenwoordigen en te verwerken in de zakdoek.