Robert de Hartogh
Na zijn afstuderen als beeldhouwer aan de kunstacademie in Rotterdam ging zijn belangstelling steeds meer uit naar fotografie. Hij werd een echte ‘mensenfotograaf’ met een scherp oog voor sociale ongelijkheid. De Hartogh is een van de weinige fotografen die vanaf begin jaren zeventig de ontwikkeling van de economische migratie in Rotterdam zichtbaar heeft gemaakt. Zijn persoonlijke foto’s van het dagelijkse leven van de eerste Turkse en Marokkaanse gastarbeiders, van de rituelen van Hindoestaanse families en het Antilliaanse carnaval hebben door tal van publicaties en tentoonstellingen bijgedragen aan de beeldvorming over migranten in Nederland.
De documentaire foto’s van De Hartogh zijn intiem en dicht op de huid gemaakt. Met zijn stijl van fotografie lijkt hij een voorloper te zijn van latere vakgenoten als Otto Snoek. Niets wordt mooier gemaakt dan het is en alles blijft zichtbaar, zelfs afleidende details zoals de rommel op straat. Door de kale, onopgesmukte manier van fotograferen zijn de foto’s heel direct. Ze leveren een soms confronterend tijdsbeeld op waarin gemeenschapsgevoel en humor, maar ook maatschappelijk onbegrip zichtbaar wordt..