Mostafa Heravi, Daniele Pario Perra, Anne Schiffer, Sea Urchin/Ben Schot, Jonas Staal & Vincent W.J. van Gerven Oei, Justin Wijers
De kunstenaars in de tentoonstelling stelden de opvattingen van het publiek op de proef met werken waarin vaststaande normen en waarden worden ondergraven, ontkend en omgedraaid.
In de door Sea Urchin Editions (Ben Schot) samengestelde presentatie Kingdom Come stond de utopie centraal als alternatief voor de steeds verder uitdijende consumptiemaatschappij. De onafhankelijke uitgeverij Sea Urchin richt zich sinds 2000 op werken uit de historische avantgarde en tegencultuur, bewegingen die er niet alleen op gericht waren om de bestaande machtsstructuren te vernietigen maar ook een mengeling waren van allerlei utopische stromingen. Sea Urchin probeert de tegencultuur te repositioneren via de publicatie van drukwerk (o.a. André Breton & Philippe Soupault) en door verspreiding van de pamfletten van het collectief The Buggers.
Voor Kingdom Come nodigde Sea Urchin een aantal onafhankelijke uitgevers, denkers, en kunstenaars uit om te reageren op het begrip utopie. Gerard Bellaart (Cold Turkey Press) presenteerde bijvoorbeeld een selectie uit zijn archief. Oud Provo- en Kabouterleider Roel van Duijn maakte een keuze uit zijn privé-archief (ondergebracht bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis Amsterdam). Cary Loren (The Bookbeat/The End Is Here) presenteerde de science fictionfilm Aelita (1924) van Yakov Protazanov. René van der Voort (Any Record) stelde een presentatie samen over communes. The Buggers produceerden een vlag en een pamflet. En The Somniloquy Institute presenteerde een utopische slideshow.
De totaalinstallatie ‘Forty Years of Boredom 1968-2008’ van Vincent W.J. van Gerven Oei en Jonas Staal fungeerde als een driedimensionaal manifest. Het hart van dit project was het filmpamflet ‘Follow Us or Die’. Staal en Van Gerven Oei verzamelden beelden van internet en uit filmarchieven, waarin onder meer daders van bekende geweldsincidenten (zoals de ’high school shootings’ in Columbine en Virginia Tech) zich uitspreken. Uit de staccato gemonteerde film doemt een beeld op van agressief en existentieel verzet. Als pendant werd Guy Debords filmpamflet ‘Réfutation de tous les jugements’ (1975) getoond. Hij pareert hierin de kritiek op zijn geruchtmakende film ‘La société du spectacle’ met een betoog over de mythe van de betrokken toeschouwer. De kunstenaars sloten af met ‘Against Irony’: in hardstenen platen beitelden zij een vlammend protest tegen het gebruik van ironie in kunst en theorie.
Daniele Pario Perra presenteerde ‘Twenty Questions to Baron Montesquieu’. In deze video wordt via een medium contact gelegd met de achttiende eeuwse staatsman. Een wetenschappelijke commissie stelde een aantal prangende vragen waarop Montesquieu antwoordt. Montesquieu publiceerde in 1748 ‘De l’esprit des lois’, waarin hij de trias politica (scheiding van wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht) introduceerde. De huidige westerse democratieën zijn hierop gebaseerd. Pario Perra vindt het onontbeerlijk om ons te wenden tot politieke leiders uit het verleden bij ontstentenis van hedendaags visionair leiderschap.
Mostafa Heravi maakte een film gebaseerd op het beroemde fresco ‘Het Laatste Avondmaal’ van Leonardo Da Vinci. In ‘The Supper’ zijn de twaalf mannelijke apostelen twaalf vrouwen geworden. Ze zitten gekleed in chador aan tafel rondom een Jezusfiguur. In trage beelden presenteert Heravi ons twee versies van een woordloos verhaal waarin de onderlinge verhoudingen op scherp worden gesteld.
Anne Schiffer toonde de installatie ‘Ordnung ist das halbe leben’, waarin geld en wapens attributen van de good-, of juist de bad guys zijn. Zij bouwde daarin voort op haar onderzoek naar de samenhang tussen sociale hiërarchie en de inzet van bijbehorende statussymbolen. In het bijzonder was zij geïnteresseerd in het verschil tussen winners en losers, tussen geaccepteerd en onacceptabel gedrag. In haar werk stelt ze het failliet van grote ideologieën aan de orde door te tonen waar wij werkelijk door worden geregeerd: de macht van het geld.
Justin Wijers toonde tekeningen van afbeeldingen van slachtoffers van geweldsmisdrijven en verkeersongelukken die hij op het internet vindt. Met grote toewijding en aandacht portretteert hij daarin de anonieme slachtoffers die volop te vinden zijn op morbide internetsites. Met dunne viltstift geeft hij de gehavende lichamen in ijle, precieze lijnen weer. Door de kleurige patronen van de viltstift doen de onherkenbaar verminkte lichamen denken aan een landkaart met hoogtelijnen of een bloeiend veld met planten.
kunstenaars
Mostafa Heravi, Daniele Pario Perra, Anne Schiffer, Sea Urchin/Ben Schot, Jonas Staal & Vincent W.J. van Gerven Oei, Justin Wijers