Dolf Henkes Prijs 2010

De Dolf Henkes Prijs is een van de grotere Nederlandse prijzen op het gebied van de beeldende kunst en wordt sinds 2004 tweejaarlijks uitgereikt aan een vooraanstaande Rotterdamse kunstenaar. Per editie draagt een onafhankelijke jury vier kunstenaars voor die passen in het profiel dat is geïnspireerd door de naamgever van de prijs, kunstenaar en stadschroniquer Dolf Henkes: eigenzinnig en exemplarisch voor het Rotterdamse kunstklimaat. Eerdere winnaars van de prijs waren Jeroen Eisinga, Erik van Lieshout en Melvin Moti. Deze editie werd de nominatie voor het eerst gekoppeld aan een tentoonstelling.

De sferische, monumentale tekeningen van Aji V.N. (Kerala, 1968) zijn opgezet in zachte kleuren en sobere composities. Houtskool op gekleurd papier en waterverf zijn de materialen waarmee hij reizend tussen India en Rotterdam zijn eigen handschrift ontwikkelt. De thema’s variëren van menselijke figuren, bos, woestijn, zee tot lucht. Sommige tekeningen hebben een sterke licht-schaduw werking, terwijl andere hun focus richten op lijnen en contouren.

Centraal in het werk van Lara Almarcegui (Zaragosa, 1972) staat de fascinatie voor ruimtes die ontsnappen aan de vormgeving van architecten of stadsplanners, zoals braakliggende terreinen, afbraakwoningen en volkstuintjes. Vaak produceert Almarcegui gidsjes over de terreinen die ze wil tonen, met teksten en foto’s die het verhaal van de plek vertellen. Zo legde zij een verzameling van ongeplande ruimtes over de hele wereld aan, met gidsen en diaseries over o.a. Sao Paulo, Dubai, Amsterdam en Londen.

De licht-surreële tekeningen, schilderijen en installaties van Otto Egberts (Vlaardingen, 1949-Rotterdam, 2019) geven vorm aan een voortdurende en voortschrijdende twijfel over de menselijke existentie. In zijn oeuvre nemen de menselijke conditie en de relatie tussen de mens en zijn omgeving een belangrijke plaats in. Welke betekenis ruimte in sociale en existentiële zin voor de mens heeft, is voor Egberts niet alleen een persoonlijk maar ook een filosofisch vraagstuk.

Jasper Niens (Zwolle, 1980) maakt architectonische installaties, in de openbare ruimte maar ook binnen institutionele contexten. Installaties met talloze deuren, blokken die de doorgang versperren; in een tentoonstelling kan een dergelijke constructie toelaatbaar zijn, maar geldt dat ook nog in onze overgereguleerde openbare ruimte? Steeds gaat het in Niens’ werk om de directe confrontatie met de toeschouwer en het tarten van onbesproken conventies ten aanzien van het gebruik van openbare en semi-openbare ruimten.