Dolf Henkes Prijs 2014

Deze tentoonstelling presenteerde het werk van de vier genomineerden voor de Dolf Henkes Prijs 2014: de Rotterdamse kunstenaars Silvia B., Esther Kokmeijer, Ewoud van Rijn en Lidwien van de Ven.

De Dolf Henkes Prijs wordt tweejaarlijks uitgereikt aan een Rotterdamse kunstenaar. Op verzoek van de Rotterdamse kunstenaar Dolf Henkes (1903-1989) is een deel van zijn nalatenschap bestemd voor deze stimuleringsprijs voor kunstenaars die net zo beeldbepalend voor de stad Rotterdam zijn als de naamgever zelf. Eerdere winnaars waren Jeroen Eisinga, Erik van Lieshout, Melvin Moti, Lara Almarcegui en Gyz La Rivière.

Silvia B. (Utrecht, 1963) presenteerde een nieuwe levensechte sculptuur, die eenzaam in de tentoonstellingsruimte hing in een suggestief surreële vorm. Een wandvullende installatie met een overdaad aan curieuze dierlijke parafernalia uit haar persoonlijke verzameling vormde de context voor een tweetal sculpturen. De figuren vormen samen met de curiosa een esthetische, maar bedenkelijke wereld waarin beschaving en instinct, ontroering en afschuw met elkaar strijden om voorrang.

Esther Kokmeijer (Brantgum, 1977) doet in de vorm van fotoseries, video’s, kaarten en dagboekfragmenten verslag van haar reizen, onderzoek en ideeën. Ze presenteerde voor het eerst haar project Sheep. In een serie foto’s met teksten ontspint zich een reisverhaal over haar tocht van China naar de Land Art Biënnale in Mongolië in gezelschap van een schaap. Ook haar poging om samen met kunstenaar Simon Kentgens Noord- en Zuid Korea met elkaar te verbinden worden in een installatie gepresenteerd. Het duo reisde elkaar tegemoet tot op de grens van beide landen – zonder elkaar te kunnen ontmoeten.

In een mix van teksten, tekeningen, sculptuur en performances zoekt Ewoud van Rijn (Den Haag, 1967) in het gebied waar beeldende kunst en esoterisch gedachtegoed elkaar overlappen naar een nieuwe, betekenisvolle positionering van de kunstenaar. In TENT transformeerde hij de tentoonstellingsruimte tot een plek voor rituelen en ontmoetingen. Centraal stond een sculptuur die het midden houdt tussen een architectonische folly en een ruimte voor lichamelijke en geestelijke oefening. Op uitnodiging van de kunstenaar vonder er gesprekken, performances en oefeningen plaats.

De fotografie van Lidwien van de Ven (Hulst, 1963) concentreert zich op verborgen facetten van grote politieke gebeurtenissen. Haar werken tonen juist datgene wat zich buiten beeld van het nieuws bevindt, en vragen aandacht voor genegeerde nuances of ongewone details. Ze reist hiervoor veel in Europa en het Midden-Oosten en volgt vaak dezelfde paden als journalisten terwijl ze vragen verkent over representatie en de werking van beeldperceptie. Het landschap dat ze fotografeert is nooit alleen maar een landschap, maar heeft zowel een ethische als een esthetische dimensie.