Secret Gardens

Installaties, sculpturen, fotoseries en tekeningen voerden de kijker mee in een onstilbaar verlangen naar zingeving, een hunkering naar een minder materialistisch en economisch gedefinieerd wereldbeeld.

De kunstenaars benaderden de natuur vooral als environment, waar de bezoeker deel van werd, zoals in de installaties van Daniele Pario Perra, Yvette Poorter en Edward Clydesdale Thomson. De centrale ruimte van TENT werd gedomineerd door een spectaculaire plafondinstallatie van kunstenaar Giuseppe Licari: boomwortelstelsels staken de ruimte in en transformeerden haar tot een dromerige onderwereld.

Fotografen Schilte en Portielje en Janine Schrijver voerden de kijker mee door een tuin der lusten en romantische stadparken. Natuur in de stad stonden centraal in het werk van magazinecollectief Club Donny.

Maurice Meewisse zocht de confrontatie tussen ongerepte natuur en bewerkte natuur. De cyclus van bloei en verval – en vooral de visuele poëzie daarvan – is het leitmotiv in de nachtschadeschilderijen van Olphaert den Otter, de werken van Anne van Eck, Wouter Venema, Marleen van Wijngaarden en Wim van Egmond.

In zijn installatie formuleerde Diederik Klomberg een gelaagd commentaar op de hedendaagse geheime tuin. Meer dan een plaats voor schoonheid is het een plek van illegale activiteit geworden, van burgerlijke ongehoorzaamheid; of misschien toch een plek die plaats biedt aan de verbeelding?