Ellemieke Schoenmaker (1968) en Alex Jacobs (1973) zijn in de Rotterdamse kunstwereld geen onbekenden. Schoenmaker is schilder van prachtige, mystieke landschappen en maakt deel uit van het collectief Kimberly Clark met Iris van Dongen en Josepha de Jong. Alex Jacobs maakt installaties, sculpturen en schilderijen waarin hij regelmatig zichzelf en de kunst relativeert. Voor hun samenwerking leenden Schoenmaker en Jacobs de naam van Villeroy & Boch, de chique glas- en keramiekproducent die onmiskenbaar status geeft aan de kopjes en glazen waar zijn naam op staat. Status, geld en macht – het zijn onderwerpen die Villeroy & Boch vaak in hun schilderijen aan de orde stellen.
Op Desperate Ambition (2008) zien we een liftende vrouw. Ze staat voor een groot landschapsschilderij, alsof daar de weg ligt die ze in wil slaan. Het is onduidelijk of de hip geklede vrouw ooit weg zal kunnen reizen, maar het is wel duidelijk waar ze naartoe wil: op haar liftbordje staat ‘Basel’, de stad waar de grootste en belangrijkste internationale kunstbeurs wordt gehouden en waar kunstenaarscarrières gemaakt en gebroken worden. Op het schilderij Escaping Criticism (2009) zien we het schildersduo als dieven in de nacht wegsluipen aan de achterzijde van het canvas. Het is juist de achterzijde die we zien: ofschoon de kunstenaars zich verstoppen weten ze dat het publiek uiteindelijk bepaalt wat de waarde van hun werk is.
Villeroy & Boch stellen hun beelden samen door een situatie te ensceneren, te fotograferen, en vervolgens te bewerken of met beelden van het internet aan te vullen op de computer. Het schilderij is hier geen weerslag van, maar is eerder een heroverweging of toe-eigening van het ontstane beeld. De werken zijn op groot formaat geschilderd in een realistische, bij vlagen fotorealistische stijl. Hedendaags stadsmeubilair als een afvalbak en een telefooncel, trendy kleding en (spuitbus)kleuren als felgeel, lichtoranje en frisgroen geven de schilderijen een eigentijds aanzien. Herkenbare objecten vloeien amorf uit, verf wordt materie, en de spuitbus wordt ingezet om delen te verhullen of hippe kleuraccenten te creëren. En toch, achter het levendige kleurgebruik, de vrije verwijzingen naar het domein van de kunst en het up tempo gevecht tussen vorm en inhoud schuilt een kritische visie op de wijze waarop de mens zijn cultuur vormgeeft en er gebruik van maakt.