Alexis Blake, Jérémie Boyard, Ruth Buchanan, Angeline Dekker, Deirdre M. Donoghue, Rafael Freyre Mendieta, Ruth Legg, Lieke Snellen, Niels Vis
Ruth Legg (UK) werkte met artistieke materialen en ideeën die uitgeput lijken – als een grap die al te vaak is verteld. Ze zocht naar manieren om het potentieel te vinden in hun banaliteit en betekenisloosheid.
Ruth Buchanan (NZ) gaat een persoonlijke, en vaak humoristische dialoog aan met artistieke erfenissen die ook haar eigen werk beïnvloeden. Ze experimenteerde met manieren waarop overgeleverde artistieke benaderingen opnieuw bezield kunnen raken.
Deirdre M. Donoghue (FI/IE) was geïnteresseerd in herinnering als een sociaal proces. Voor haar videowerk bracht zij familieleden bijeen die elkaar lang niet hadden gezien. Ze regisseerde een situatie waarin zij het gesprek moesten aangaan over hun blik op persoonlijke, collectieve en officiële geschiedenissen.
In samenwerking met makers van het Rotterdamse HipHopHuis, onderzocht Alexis Blake (US) een paradox: hoe kun je je eigen imago ontwikkelen en plek claimen in een subcultuur die inmiddels een commercieel product is geworden?
Rafael Freyre Mendieta (PE) baseerde zijn werk op zijn ervaring als migrant. Op de grens tussen autobiografie en fictie, ontwikkelde hij nostalgische verhalen rondom de herinnering aan thuis. Europa blijkt niet het beloofde paradijs waarin iedereen zich vrij kan bewegen. Voor dit project ontving hij de Promotieprijs.
Jérémie Boyard (FR) zwierf met zijn camera door Rotterdam. Met zijn blik omlaag gericht, naar het microniveau van het trottoir, vond hij toevalligheden en oneffenheden en volgde hij het spoor van een stad in voortdurende de- en reconstructie.
Angeline Dekker (NL) beschouwt gebouwen als organismen, die zijn onderworpen aan de tijd en verandering, zelfs aan sterfelijkheid. Vaak werkt ze in leegstaande panden, waar ze deuren en vloerdelen loswrikt om daarmee kwetsbare constructies te bouwen. In TENT realiseerde ze een site-specifieke installatie.
Lieke Snellen (NL) onderzocht hoe het menselijk lichaam zich verhoudt tot functionele omgevingen. Ze werkte op locatie in semi-publieke ruimtes, zoals scholen of kantoren, om door middel van oefeningen met personen en sculpturale objecten te beproeven hoe gedrag in deze ruimtes wordt gestuurd.
Niels Vis (NL) was gefascineerd door de illusie van ruimte in virtual reality, zoals in Second Life. Hoe verhouden we ons tot fysieke en virtuele ruimtes als die steeds meer in elkaar overlopen? In Second Life bouwde hij een reconstructie van Mies van der Rohe’s beroemde Barcelonapaviljoen, die hij in de tentoonstellingsruimte spiegelde.
kunstenaars
Alexis Blake, Jérémie Boyard, Ruth Buchanan, Angeline Dekker, Deirdre M. Donoghue, Rafael Freyre Mendieta, Ruth Legg, Lieke Snellen, Niels Vis