Risky Business

Kimberly Clark (een collectief van Josepha de Jong, Ellemieke Schoenmaker, Iris van Dongen) roept de sfeer op van een wereld vol party’s en nachtelijk wangedrag. Scènes uit haar leven worden verbeeld in sculpturen, installaties en fotoseries waarin een vrouwfiguur – een zelfportret? – centraal staat. Kimberly Clark ensceneert de tentoonstellingsruimte tot een driedimensionaal verslag van haar worsteling in én met een complexe wereld. Hun ‘Crusade, Rotterdam’ was een berg van verbouwingsafval die door twee vrouwen wordt beklommen. Het beeld is uitdagend, theatraal en energiek, maar heeft een sombere ondertoon: de berg lijkt onbedwingbaar en de vrouwen zijn bevroren in een eeuwige klim. Bewegend tussen vrolijkheid en venijn, spreken de werken zich uit over kwesties als identiteit en (geconstrueerd) imago.

Modevormgever Monique van Heist ontwerpt voor fictieve personages als Tina, Kim, Simon, Clive, Rony en Toni. Het zijn personen die niet altijd voldoen aan de standaard ideeën over wat mannelijk of vrouwelijk, succesvol of onsuccesvol zou moeten zijn. Zo is de dakloze Clive niet direct iemand die je associeert met haute couture mode. En toch heeft Clive een pachtige garderobe die hem in staat stelt de buitenwereld aan te kunnen, een dresscode die hem er doorheen haalt.

Cora Roorda van Eijsinga zoekt in ruimtelijke installaties en fotoseries de grens tussen authentieke identiteit en opgeplakt label. In veel van haar werken staan vrouwenrollen centraal; de vrouw als verleidster, als dochter, als ondergeschikt aan de man. De fotoserie Something Shifted Ever So Slightly, gemaakt in samenwerking met fotografe Judith van IJken, portretteert het ’dagelijks leven’ van een onbekende vrouw. De beelden zoeken de grens van gespeelde rol en werkelijke identiteit.

Lydia Schouten, de grande dame van de video- en performancekunst, toont haar baanbrekende werk uit de jaren tachtig. Haar alter ego banjert rond in quasi knullig vormgegeven sets. Als een van de eersten gebruikte zij de videocamera om in haar films rolpatronen en tradities ter discussie te stellen. In een periode waarin de beeldvorming sterk door de massamedia beïnvloed begon te worden, creëerde ze haar eigen tegenbeeld. Schouten is een echte verhalenverteller, in een beeldtaal die uit fantasie ontsproten lijkt, maar altijd een maatschappelijke georiënteerde ondertoon heeft. Soms parodiërend, dan weer serieus maakt Lydia Schouten duidelijk dat stereotypen er zijn om doorbroken te worden.